Hulp bij Autisme

Beschrijving

De oorzaak van autisme ligt veelal in een grote schok, schrik in de vroege jeugd. Autisme is een beschermingsmechanisme om de ervaring van schok of emotionele pijn voorgoed te vermijden door het gevoel af te sluiten. Autisten kunnen zodoende heel moeilijk contact maken, maar ervaren tevens enorme angsten bij contacten met buiten.
Deze voel-gel kan die angsten verminderen en contact maken verbeteren. Het kan afgesloten stukjes in onszelf openen. De voel-gel kan het beste altijd om de hals gedragen worden, want om geheel uit autisme te komen is een lange weg.

We krijgen vaak reacties van mensen die autisme hebben of er mee te maken hebben. Hieronder een anonieme reactie met ons antwoord waar we onze benadering van autisme wat meer uitleggen en onderbouwen:

“Beste, 

Ik was op jullie site aan het kijken voor wierook, viel mijn oog op hulp bij autisme. Omdat ik zelf een autismespectrum stoornis heb was mijn interesse gewekt. Echter jullie uitleg over de oorzaak van autisme is gewoonweg niet waar. De oorzaak van autisme is genetisch bepaald, autisme is aangeboren en kent verder geen anderen oorzaken.
Jullie verdere bevindingen zijn wel redelijk correct.
Maar vrij van autisme zijn is niet mogelijk, je kan leren met je handicap om te gaan, een proces dat eigenlijk je leven lang duurt, omdat je steeds nieuwe mensen ontmoet die je steeds opnieuw moet leren lezen hoe die persoon met je communiceer welk commentaar een grap is en wat niet.
Een geur kan natuurlijk bijdragen voor je gemoedstoestand, daarom gebruik ik ook wierook, echter vind ik wel dat jullie de tekst moeten herzien en meer wetenschappelijk moeten onderbouwen.

<anoniem>”

Ons antwoord:

“Beste ,

Dank je wel voor je uitgebreide reactie.

We krijgen vaker reacties van mensen die autisme hebben of er mee te maken hebben. Het lijkt een goed idee om onze benadering van autisme wat meer uit te leggen en zoals je vraagt wetenschappelijk beter te onderbouwen.

Laat ik beginnen met je bewering dat autisme genetisch bepaald is en dat er geen andere oorzaken zijn. In de literatuur over autisme vind je echter ook andere beweringen als relaties met voeding en vaccinaties. Maar laten we je stelling ‘autisme is genetisch bepaald’ eens onder de loep nemen. Als iemand een gen heeft dat autisme kan veroorzaken betekent dat niet dat hij autistisch wordt: het gen kan blijvend ‘uit-staan’, net zoals het niet betekent dat als je een borstkanker gen hebt je borstkanker zult krijgen. Je hebt er dan een predispositie (een aanleg) voor en dat betekent weer dat er factoren zullen zijn die het (autistisch) gen ‘aan-zetten’. Anders gezegd: met een autistisch gen -als dat bestaat- heb je alleen een kans dat je autistisch wordt en dient het gen eerst getriggerd te worden. In onze zienswijze gebeurt dat triggeren door middel van emotionele trauma’s. Een potentieel autist kan bijvoorbeeld zo schrikken van de pijn van een emotionele gebeurtenis dat hij zich emotioneel afsluit en zijn gevoel niet meer bereikbaar is. Het is een vlucht voor emotionele pijn en de angsten die bij autisme horen zijn perfecte mechanismen om het gevoel voor de rest van je leven onbereikbaar te maken en je te vrijwaren van het herbeleven of herervaren van die pijn.

In mijn visie kun je op verschillende manieren reageren op een emotioneel trauma en een ervan is een autistische reactie als het trauma zeer intens is. Een ander, met misschien een vecht-gen, kiest om terug te vechten of heb je de keuze te gaan rebelleren met een rebel-gen. Een andere mogelijkheid is dat je een timide karakter krijgt en een introverte natuur. In mijn visie kies je dus voor een reactie of een respons die simpelweg bij je past (gen of geen gen). 

Ik vroeg me af hoe dr. House, uit de serie House, hierop zou reageren, want ik denk niet dat hij het gen-idee zou pikken. Dat is voor hem een te makkelijke verklaring die weinig kan verklaren bij een emotionele aandoening als autisme. Hij zou zeggen je hebt geen gevoel van liefde of genegenheid door een gen, je bent niet intelligent door een gen, onze genen bepalen niet hoe wij op elk ogenblik reageren, zo makkelijk kun je je er niet van af maken. Er moet een rationele verklaring zijn waarbij alle puzzelstukjes passen. Elke aflevering gaat daarover.

Andere mensen vragen ook regelmatig naar wetenschappelijk onderzoek en wetenschappelijk bewijs. “Als het niet bewezen is mag je niet zeggen dat het helpt” is hun stelling. Dat is juist maar je mag wel zeggen dat het kan helpen. Het idee dat wetenschappelijk onderzoek en bewijs de toverwoorden zijn vraagt om wat nuancering. Het is namelijk zo dat alleen de exacte wetenschappen als natuurkunde en scheikunde hard bewijs kennen. De niet-exacte wetenschappen (waaronder geneeskunde, psychologie en economie) kennen het begrip hard bewijs niet, aangezien alles altijd gebaseerd is op waarschijnlijkheid, op kans dus. Geen enkel medicijn werkt bij iedereen: er is een kans dat het bij jou zal werken. Wetenschappelijk onderzoek bij geneeskundige toepassingen gaat niet verder dan onderzoeken of iets werkt en bij welk percentage. Of een bepaald middel net zo werkt bij mensen met meerdere aandoeningen en ook even goed wordt bijvoorbeeld niet onderzocht! Als het ‘fout’ gaat kiest de arts voor een ander middel wat mogelijk beter werkt. 

We denken dat wetenschappelijk onderzoek veel meer voorstelt dan het in werkelijkheid is. In onze visie lever je ‘wetenschappelijk’ bewijs als het bij iemand werkt (en zeker bij autisme aangezien autisme ‘ongeneeslijk’ is). Als het bij meerdere personen werkt wordt het bewijs sterker en zwaarder. Wij hebben genoeg bewijs dat de voel-gel helpt.

Dan heb je nog mensen die met de suggestie optie komen: het placebo effect verklaart alle gevallen van succes bij een middel dat niet kan werken. “Het is allemaal suggestie!” Ze lijken hiermee de suggestie te geven dat je alleen door echte medicijnen beter mag worden. ‘Telt het anders niet dan, ben je dan niet echt beter’, zou ik vragen. Het feit dat het placebo-effect bij sommige aandoeningen boven de 50% ligt, geeft alleen maar aan wat het effect van geloven (in de dokter) op het lichaam kan zijn.

Als laatste: autisten leven in hun hoofd en weten alles met hun hoofd, maar er bestaat een wereld van gevoel en voel-gels werken via het gevoel (of je nu kan voelen of niet). Ze werken niet via de geur zoals je denkt. 

The proof of the pudding is in the tasting, zeggen de Engelsen. Het bewijs dat de voel-gels wel of niet werken hangt niet af van wat je in je hoofd weet, maar van het testen. Proef eerst als je iets over de smaak van de pudding wilt zeggen :-). 

Met vriendelijke groet, Robert”

De geinteresseerde heeft geantwoord op bovenstaande e-mail met diverse persoonlijke voorbeelden. Daarom hebben we slechts onze reactie en niet de e-mail van de geinteresseerde gepubliceerd.

” Nu mijn response op je uitgebreide stuk. We krijgen zelden antwoord terug als wij een antwoord geven dus je bent een leuke en welkome uitzondering.
Ik begrijp dat je niet mee kunt met mijn visie op het ontstaan van autisme gezien je studie van je familie en omgeving. Mijn argumenten zijn echter niet licht weg te schuiven als je bedenkt dat ik aanleg voor autisme erken als dusdanig. Daar komt bij dat de wetenschap van epi-genetica ontdekt heeft dat onze genen minder vastliggen dan we tot nu toe dachten. Genen kunnen veranderen in ons leven en we kunnen dus andere genen doorgeven dan we gekregen hebben van onze ouders. Ook is ontdekt dat beperkingen veelal als een methylgroep aan genen hangen en die beperkingen wegvallen met het wegvallen van de methylgroep. Autisme zou daarom weleens een methylgroep aan een gen kunnen zijn en geen aparte gen. Even verder kijkend of redenerend kun je met vrij grote zekerheid zeggen dat zo’n methylgroep er na een trauma aan het gen wordt gehangen. Het trauma is dan de oorzaak en niet het gen. De volgorde is dan: psychologische disharmonie of trauma kan een lichamelijke verandering geven als de disharmonie lange tijd blijft bestaan. Als je daarna de lichamelijke afwijking vindt geef je daaraan gemakkelijk de schuld van het psychologische probleem. Dezelfde foute redenering zie je bij hersenonderzoek: bij een gedachte hoort een elektrisch stroompje of bij een gevoel hoort een hormonale verandering en als we dat stroompje of de hormonale verandering meten, zeggen we dat die de gedachte of het gevoel veroorzaakt. De wetenschap erkent bewustzijn niet als primaire kracht dus alle oorzaken zijn fysiek. Een rationeel denkend mens zal echter niet denken dat een elektrisch stroompje gedachten veroorzaakt, maar dat gedachten zich lichamelijk vertalen in elektrische stroompjes. De wetenschap verwisselt oorzaak en gevolg en wij gaan daar normaal gesproken gewillig in mee :-).
Daarmee komen we op het belangrijkste punt bij de mens en dat is zijn vrije wil en zijn vrije keuze. Zijn wij in alles slachtoffer van de natuur of is onze vrije wil en vrije keuze de hoogste waarde en daarmee in principe de bepalende factor? Wij bevinden zich nu nog aan beide kanten. In ons leven kunnen we veel bepalen, maar lichamelijk zijn we voornamelijk afhankelijk van andere willen.
Stel nu dat onze voel-gel Hulp bij autisme werkt en in dit geval bij jou werkt, dan krijg jij een vrije wil in deze. Jij bepaalt dan of je vrij wilt komen van je autisme.
In mijn ogen zijn de voel-gels producten die je veel meer zeggenschap kunnen geven over je eigen leven. Zonder voel-gels is disharmonie vaak de bepaalde factor in ons leven, met voel-gels kan harmonie de bepalende factor in ons leven worden. Een verschil tussen dag en nacht.

Wij noemen de geur-gels tegenwoordig voel-gels omdat vaker wordt gedacht dat het om de geur gaat. De werking treedt echter al op als je het potje of buisje in je hand neemt, zonder dat je de gel ruikt. Ruiken kan, maar is niet noodzakelijk voor de werking.

Je bent natuurlijk hartelijk welkom in ons magazijn. Ik kan het je aanbevelen want dan kan je meerdere voel-gels voelen en ‘zien’ wat ze doen.

Met vriendelijke groet, Robert”